‘Bebeğim uyurken yatağın içinde başını çeviriyor, ne yapmalıyım?’

düzenli olarak alıyoruz ünlü okuyuculardan hamilelik, ebeveynlik, ebeveynlik ve ebeveynlerin karşılaştığı sorunlar ve ikilemler hakkında sorular. Bu yüzden her hafta bir okurun ikilemini paylaşıyoruz. Bu hafta: Bebeği uyurken şiltede sürekli başını çevirmesiyle artık ne yapacağını bilemeyen Nore (32).

Nore: „İyi hazırlanmış olduğumu düşündüm. Kitaplar okuyun, uyku ipuçlarıyla ilgili Instagram hesaplarını takip edin ve bebek sahibi olan arkadaşlardan kopyalayın. Ayrıca uykunun yeni doğmuş bir bebeğin baharatlı bir parçası olabileceğini de biliyordum. Ya da en azından, eksikliği. Geçen yıl ilk çocuğunu doğuran bir arkadaşımla gördüm. Tatlı bir bebek, ama kız neredeyse hiç uyumadı. Daha sonra mide uyuyan olduğu ortaya çıktı. Kız arkadaşım bunun korkunç olduğunu düşündü, çünkü midede uyumak bebek ölümü için bir risk faktörü. Ama mecburdu, kırık geceler onu kırdı. Yine de düşündüm: bu benim başıma gelmeyecek, benim için farklı olacak.

kötü uyuyan

Eve kaba bir uyanıştan mı geldim? Şimdi yedi aylık bir erkek çocuk annesiyim. Çok mutluyum ama abi ben şu uyku sorununa nasıl dönerim. Milan çok kötü uyuyor. Ne denir: üzerimizde uyumayı tercih ediyor. Ya da benim üzerimde, çünkü Milan kocamla çok daha hızlı homurdanıyor, benimle on saniye içinde uykuya dalıyor. Başlangıçta bebeğime sarılmanın güzel olduğunu düşündüm. Şimdi beni kaşındırıyor. Bir günde bir şey yapamam, hep onunla meşgulüm. Yani o uyanıkken, ama aynı zamanda uyurken de – o zaman ben de kanepenin ya da telefonumun insafına kalıyorum, o tekrar uyanana ve ritüel baştan başlayana kadar beklemem gerekiyor.

İlerlemek

Çevremdeki birçok insan bunun oyunun bir parçası olduğunu, bebeklerin hala size çok bağımlı olduğunu söylüyor ve ben de buna inanıyorum. Ama yine de iki hafta önce uyku eğitimi alma vaktinin geldiğini düşündüm. Sadece kendi yatağında uyuması gerekiyordu, nokta. Ve kesinlikle: işe yaradı. İster benim değişen doğamdan, ister sadece yaşlandığı gerçeğinden olsun, beşiğinde uyudu. Bebek adımları, ilk seferde doğru gitmedi. Önce yirmi dakika, sonra kırk. Şimdi gündüz bir saat ve geceler hala biraz dağınık ama en azından ilerliyor.

Yatakta burun

Ama şimdi: Milan bir süredir yuvarlanabiliyor. Bütün gün sırtından midesine kadar yapıyor. Ve gece Sorun şu ki yüzüstü yattığı zaman yüzünü şilteye bastırıyor. Çoğu bebek gibi başını yana çevirmiyor, ama gerçekten dümdüz ‘bakıyor’. Korkunç, çünkü korkarım ki bu onun daha az nefes almasını sağlayacak. Bu yüzden her zaman kafasını yana çeviriyorum, bunun sonucunda uyanıyor ve ağlamaya başlıyor. Ardından orijinal konumuna geri dönün. O yatağındayken öylece uyumaya gerçekten cesaret edemiyorum. Ya gerçekten yeterince hava almıyorsa? Bu yüzden neredeyse bütün gece ayaktayım ve kafasını çevirmeye devam ediyorum. Kesinlikle ideal değil, ama elimde değil.

İkilem: Uyumasına izin mi yoksa çalışmaya devam mı?

Ve şimdi birkaç hafta daha ilerideyiz ve tamamen bitkinim. Her gece Milan’ın kafasını yana çeviriyorum ama o başını geriye çevirmeye devam ediyor. Bazen altındaki sevimli oyuncağıyla bile – o zaman hiç havalandırma olmaz. Zaten bir aero uykum var, içinde delikler olan bir şilte, ama yine de çok heyecan verici buluyorum – böyle bir şilte hiçbir garanti vermiyor. Uykusuzluk beni yıkmaya başladı, ama onu böyle mi bırakacaksın? Ya boğulursa? Bunun için kendimi asla affetmeyecektim. Tüm yönergeleri kontrol etsem bile, solunum yollarını gerçekten açık tutmanız tavsiye edilir. Ama artık yapamam. Benim için bu büyük bir ikilem, çünkü ne yapmalıyım? Neden onu böyle bırakıp havaya ihtiyacı olduğunda başını çevireceğine güvenmiyorsun? Yoksa kendi başına daha büyük ve daha güçlü olması için biraz daha büyümesini beklemeli miyim? Birçok insan ikincisinin kendi kendine iyileşeceğini söylüyor. Ama şu anda bununla hiçbir ilgim yok. Beni inanılmaz derecede güvensiz ve aynı zamanda perişan ediyor. Aslında, başka seçeneğim yokmuş gibi geliyor, ama birinin altın bahşişi olduğunu umut etmeye devam ediyorum. Bu yüzden tüm ipuçlarına açığız.”