6 gencin annesiyim. Benim için tanık olmak, en hafife alınan ebeveynlik aracıdır.

• 17, 16, 16, 16, 15 ve 14 yaşlarında altı gencin annesiyim.
• 10 yıllık partnerimin iki erkek çocuğu ve benim bir çift ikiz olmak üzere dört kızım var.
• Gençlere ebeveynlik yapmak söz konusu olduğunda tanıklık etmenin en iyi araç olduğunu düşünüyorum.

Bölücü perdelerin arkasından, kızımın koyu kirpikli solgun yüzünü arıyorum. 14 yaşında olmasına rağmen, büyük hastane yatağında küçücük görünüyor, vücudunda kıvrılan tüpler var. Ameliyat iyi geçti ama saniyeler içinde ağlamaya ve titremeye başladı. Acıyı kaldıramıyorum, bu yüzden ona sarılıyorum ve nefes alıyorum.

Bir dizi ikiz de dahil olmak üzere altı gence ebeveynlik yapmak bir mücadeledir, bu yüzden çok hafife alınan bir ebeveynlik aracı olan tanıklık etmeye odaklanıyorum. Hiçbir şeyi değiştirmeye çalışmadan tamamen mevcut olmak, göründüğünden çok daha zordur.

Çocuklarımın acı çekmesini izlemek o kadar eziyet verici olabilir ki, çocuğumu zor duygulardan korumak için acıyı görmezden gelme (“O kadar da önemli değil!”) veya endişeli müdahale moduna geçme (“Endişelenme, ben Bunu düzelteceğim.”).

Ancak çocukların dirençli olmalarına yardımcı olan şey, büyük duygulardan korkmayan ve bu duygulardan nasıl geçileceğini modelleyen bir ebeveynin varlığını deneyimlemektir. “Buradayım. Kulağa çok zor geliyor. Sana inanıyorum.”

Dahili çalışma daha iyi ebeveynliğe yol açar

Annem, vücut imajı sorunları yaşamamı istemediği için Barbie’lerle oynamama asla izin vermezdi. Ancak onu aynanın karşısında izlemek, karnını çimdiklemek ve kendine şişman demek beni çok daha fazla etkiledi. İç işi yapmazsak, ebeveynliğimizi olumsuz yönde etkiler.

Herkesin çocukluk travması, stresi ve sağlıksız başa çıkma mekanizmaları vardır. Bağımlılarla birlikte büyürken, düzensiz yeme, kaygı ve depresyon yaşadım, bu da kontrol sorunlarına ve insanları memnun etmeye neden oldu. Terapi, günlük kaydı ve bağımlılıktan kurtulma toplantılarına katıldığım için minnettarım.

Kişisel dönüşüme ihtiyaç duyduğumda bunun yerine en son ebeveynlik tekniğini denemeyi tercih ederim çünkü içsel çalışma zaman alıcı ve acı vericidir. Ancak, şimdiye kadar verdiğim en iyi ebeveynlik kararı.

Sinir sistemimi düzenlemek

Çocuklar babamla sürüş pratiğini benim yerime tercih ederdi çünkü “çok korktum” ve onları tedirgin ettim. Sesimi veya beden dilimi ne kadar iyi kontrol etsem de endişemi anladılar. Sinir sistemimi düzenlemek, sürekli savaş ya da kaç modundan çıkmak, endişemi yatıştırmak ve aşırı uyanıklığı gidermek için nefes egzersizini oldukça etkili buldum. Ayrıca ağırlık kaldırıyorum, yeterince uyuyorum ve dışarıda vakit geçiriyorum.

Çocuklarım, kendi duygularımı düzenleyebildiğimi ve böylece onlarınkine yer ayırabildiğimi hissettiklerinde, uyuşturucu deneyleri ve zorbalık gibi daha önemli konuları bana daha sık açıyorlar.

Öncelikleri seçme

“Bunu nasıl yapıyorsun?” sorusuna dürüst cevap ebeveynlik tavsiyelerinin çoğunu unutmak ve önceliğimi ikiye katlamak – onların tanığı, boşluk tutucusu, zayıf noktası olmak ve yarım yamalak bir partideyseler, B Planına ihtiyaçları varsa veya intihar düşünceleri varsa gecenin bir yarısı ilk aranmak.

Bu bağlantı anlarını planlamak imkansız. Genellikle uygun olmayan zamanlarda gelirler: Bir Cumartesi gecesi geç saatlerde, bir kız bana ayrılığını anlattığında veya okuldan sonra bir iş projesinin ortasında, en küçüğün en yakın arkadaşı tarafından ekilmesinin yasını tuttuğunda. Uygunsuz olsa bile, bağlantıyı birkaç dakika sonra yapmanın, daha sonra bire bir planlamaktan genellikle daha güçlü olduğunu buldum.

Acı en kötüsü değildir. Yalnızlık Tanıklık yoluyla bağlantıya öncelik verdiğim için, çocuklarımın bana açılması bir dayatma değil, bir onurdur.

Ameliyattan sonra 14 yaşındaki oğlum benden ikiz yatağına sıkışmamı istedi, popomun yarısı şilteden sarkıyordu, boynum duvara çarpmıştı. Nefesimiz derinleşirken terli kafası göğsüme yaslandı.

Her şey yolunda değildi ama birlikteydik.

Juliane Bergmann, Alman hippi bir anne ve ABD Ordusu askeri bir baba tarafından Bavyera’da küçük bir köyde doğup büyüdü. Karışık sekiz kişilik ailesiyle Montana’da yaşıyor ve psikoloji, iyileşme, ebeveynlik ve ilişkiler hakkında yazıyor.